Anne Sevgisi ve Önemi

Anne sevgisi koşulsuz bağımlı bir sevgidir. Çocuğun yaşamı ve gereksinimlerinin kayıtsız şartsız kabul edilmesidir. Çocuğun yaşamını sürdürmesini sağlamak iki yönde gerçekleşir. Birincisi bakım ve sorumluluğu üstlenmek ,  ikincisi yaşamını korumanın ötesinde çocuğa yaşam sevgisi aşılamak yaşamak dünyada olmak ne iyi düşüncesini hissetmesini sağlamaktır. Bu duyguların evveline baktığımızda Allah insanı ve dünyayı yaratmıştır. Savunmasız, korumasız , ürkek ve  noksan olan yaratılanın yaratana ihtiyacı vardır ve Yaratıcı bu desteği sağlamıştır. Benzer düşünceler Kitab-ı Mukaddeste başka simgelerle ifade edilmiştir. Kutsal toraklar süt ve balın aktığı bir ülke olarak betimlenmiştir. Süt sevginin ilk yönü olan bakım ve onayı simgeler. Bal ise yaşamın tatlılığının ve verdiği mutluluğun simgesidir. İnsanların çoğu süt verebilir ama buna bal katanlar oldukça azdır. Bal katabilmek için annenin çocuğuna iyi bir anne ve aynı zamanda da mutlu bir anne olması gerekir. Annenin yaşama sevincinde olduğu gibi korkusu da bulaşıcıdır. Her iki duyguda çocuğun kişiliği üzerinde büyük önemi arz eder. Bu sebepten sadece sütle beslenen çocuklar ile ballı süt ile beslenen çocuklar tıpkı yetişkinlerde olduğu gibi kolayca ayırt edilirler. Sevgisiz büyüyen çocuklar etrafına yaydığı negatif enerjilerle etrafındaki kişileri de etkilerler.

Anne ile çocuk arasındaki ilişki yapısı gereği eşitsizlik ilişkisine dayanır. Tarafların biri yardıma ihtiyaç duyarken öteki taraf karşılamak durumundadır. Anne sevgisi,  en yüce sevgi türüdür çünkü bencil değildir. Geri dönüşünü alsın ya da almasın sürekli verici durumundadır.

Çocuk isteyen kadınlar bu isteklerine kavuşunca kendilerini çocuklarına adarlar. Bunun karşılığında ise tatlı bir yüz ifadesi görmese bile durum değişmez çünkü anne vericidir. Annelerde olduğu gibi hayvanlarda da var olan bu sevgi türü içgüdüseldir.

Kendini aşma gereksinimi her insanlar  için temel gereksinimdir. Pasif yaratık durumunu aşması için kişi kendini yüceltir ve hatta yaratıcı konumuna ulaşmayı hedefler. Bu tatmine ulaşmak bir anne için kendi canından doğurduğu yavrusuna sevgi ve ilgi göstermesidir. Anne çocuğuna olan ilişkisinde kendini aşar ve yaşamına anlam katar. Erkeklerde yaratma eğilimindeki tatmin duygusu, anneninki gibi doğurganlık imkanı olmadığından, nesneler ve fikirlerle kendilerini aşmayı düşünür, buna aşırı istek duyar ve gerçekleştirmek için mücadele ederler.

Çocuğun büyümesi ile anne rahmi ve memeden ayrılması ile özgür bir insan olur. Anne sevgisi çocuğun büyümesine yardımcı olur. Cinsel sevgide ayrı iki insanın birleşimi söz konusudur. Anne sevgisinde ise bir bütün  olan iki insanın ayrılması söz konusudur. Anne bu ayrılığa katlanır ve destekler. Özellikle bu aşamada anne sevgisi özveri gerektirir. Herşeyi feda etmesi ve çocuğunun mutluluğunu hep ön planda tutması gerekir. Çocuğu üzerinde egemenlik kurmaktan hoşlanan baskıcı kadın, çocuğu küçükken seven bir anne olabilir. Gerçekten seven anne ise almaktan ziyade vermekle mutlu olan ve çocuğu kendisinden ayrıldıktan sonrada seven bir anne olabilmeyi başarandır.

Büyümekte olan çocuğa karşı duyulan anne sevgisi yani beklentisiz sevgi en zor sevme türüdür. Çünkü bir anne için küçük bebeğini sevmek kolay olduğundan bu sevgi biçimi aslında yanıltıcıdır. Ama özellikle ileride daha da zorlaşacağı için bir kadın gerçekten sevme yeteneği varsa kocasını, yabancıları ve başka çocukları sevebiliyorsa şayet işte o zaman gerçekten seven bir anne olabilir. Bu anlamda sevmeyi beceremeyen kadın çocuğu küçükken iyi bir anne olabilecek ama gerçekten seven bir anne olamayacaktır. Bunun için hem ayrılmaya dayanabilmek hem de ayrıldıktan sonrada sevebilmek gerekir.