Evhamlı Anne Sendromu Ne Demek?

Annelik duysusu, bir kadın için en önemli duygulardan birisi. Merhametin ve sevginin doruğa ulaştığı bu duyguda, annelik kutsal bir vazife haline gelir. Lakin bu duygunun çok aşırıya kaçması çocuklar üzerinde olumsuz neticeler doğuruyor. Annelik duygusunun vermiş olduğu hassasiyet, evham dediğimiz kaygı durumlarının oluşmasını sağlıyor. Anne çocuğu için her şeyi tehlikeli görmeye başlıyor. Bu durum annenin çocuğunu aşırı koruma hissiyatı içerisinde yetiştirmesi anlamına geliyor.  Anne, çocuğun gelişimi için önemli olan iletişim ve etkileşimin önüne geçiyor.

Evhamlı anne sendromuna sahip olan anneler, genellikle çocuklarına karşı aşırı koruyucu davranırlar. Aman dikkat et, düşersin, canın yanar, gel yanıma otur gibi koruyucu kelimeleri çok fazla kullanırlar. Anne, ev içerisinde bile çocuklarına zarar gelebileceğini düşünür ve biran bile olsa bu düşüncesinden kurtulamaz. Bu şekilde davranan anne, çocuğuna şu mesajı verir. Hayat her zaman tehlikeli sürprizlerle doludur. Her zaman başına bir şey gelebilir.

Çocuk anne ne diyor, ona bakar…

Çocuklar için rol model her zaman annedir. Bu nedenle annenin davranışı ve söyledikleri çocuk için önemli oluyor. Gelişiminde ve sağlıklı bir kişi olmasında annenin çocuğuna göstermiş olduğu ilgi ve alaka etkilidir. Bu ilgi, koruyucu şekilde olduğunda içine kapanık kişilik ortaya çıkıyor. 3 yaşından sonra çocuklar sosyal olmaya daha yatkındır. Çevresini tanımaya başlayan çocuk, gelişimini bu yaşlardan itibaren hızlı şekilde tamamlamaya başlar. Eğer anne evhamlı sendromuna sahipse ve çocuğuna koruyucu bir şekilde yaklaşıyorsa, çocuk anneyi rol model alabilir ve anti-sosyal yaşamayı tercih eder.

Evhamlı anneyi rol model alan çocuk, annesi gibi kaygılı olur. Hayattan korkmaya başlar. Annesi yanında olmadığında kendisini terk edilmiş hisseder. Bu çocuğa acı verir. Korkak, kaygılı, çekingen bir çocuk ortaya çıkar. Arkadaşlık kurmada zorlanan birey yetişmiş olur.

Peki annenin ne yapması gerekiyor?

Evhamlı annelerin kendilerini değiştirmesi ve çocuklarını özgür bırakması gerekiyor. Bunun mümkün olması içinde evhamlı anneyi rahatsız eden düşünce ve görüntülerden kurtulmak lazım. Anne, çocuğu hakkında endişelenmeye başladığında ve kötü şeyleri hayal etmeye başladığında, daha güzel şeyleri düşünmek ve hayal etme konusunda kendisini zorlamalı. Çocuğunun dışarıda oynadığını düşünen bir anne, kaygılar yerine daha güzel şeyler düşünerek durumun ne kadar normal olduğunu kendisine hissettirmelidir.

Anne evhamlı olduğunun ve bunun kendi rahatsızlığı olduğunun farkına varmalı. Gerekli psikolojik tedaviyi almalıdır. Çocuğunun kendi benliğini sağlıklı bir şekilde geliştirmesi için isteklerini sürekli kısıtlamak, çocuğunda psikolojik durumunu bozar. Anti-sosyal bir kişilik meydana getirir. Anne, düşündüğü tehlikeli durumların aslında kendi psikolojik rahatsızlığından kaynaklı olduğunu asla unutmamalı. Başka işlere ve meşguliyetlere odaklanarak, kaygılarından kurtulmalı.