İki yaşındaki çocuk çok hareketlidir. Bir yandan bağımsız olmak için uğraşırken, bir yandan da sizin ilginizi bekler; bu da sizin için son derece zahmetli ve yorucu olabilir. Üstelik buna bir de başa çıkılması güç huysuzluklar eklenirse, günün sonunda kendinizi, elinizi ayağınızı kıpırdatamayacak kadar bitkin düşmüş durumda bulabilirsiniz.

Sıkıntılarınızı, küçük çocukları olan arkadaşlarınızla konuşun. Çocuğunuzun davranışının bütünüyle normal olduğunu duymak, arkadaşlarınızın da aynı güçlüklerle karşılaşmakta olduklarını öğrenmek, içinizi yatıştırabilir.Bulunduğunuz çevrede başka annelerle ve küçük çocuklarla ilişki kurmanız ve sürdürmeniz de çok önemlidir; en sıkıcı deneyimlerinizi başka annelerle paylaşmak rahatlatıcı bir etki yapar; kendi yaşındaki başka çocuklarla oynamak da, çocuğunuzun hoşuna gidebilir.

Gerçekten de müthiş mi?

İki yaşı müthiş, dehşet verici bir şey olarak düşünmeyi bırakıp, coşku verici bir dönem olduğunu düşünmeye çalışmanın yardımı olur. Bu yaşı, çocuğunuzun gelişmesinde dramatik bir dönemdir. Kendisi ve başkaları konusunda yapmayı kabul etmek ve öğrenmek zorunda olduğu bunca çok şey olması karşısında, çocuğunuzun yaşamı sersemletici altüst edici bulması son derece doğaldır. O döneminizi anımsamasanız bile, buna benzer bir durumla ergenlik döneminizde karşılaşmış olduğunuzu anımsayabilirsiniz. Bu. onun bir “bebek” olmadığına ilişkin ilk deneyimidir.

Birçok öfke ve huysuzluk nöbetinin, çocuğun yeni durumdan ürkmesinden kaynaklandığını unutmayın.Neyse ki, öfke nöbetleri çok geçmeden kendiliğinden yatışır.

Büyüklerin yaptığı işleri denemesi, çok büyük kargaşaya neden olursa da küçük bir çocuğun kendini “büyümüş” hissetmesini sağlayabilir. Bu tür bir bağımsızlık, dünyada kendi yerini “yapmaya” çalışan bir küçük için, paha biçilmez değerde bir şeydir.

İki yaşındaki çocukların boşaltmaları gereken bol bol enerjileri vardır. Bahçeler, parklar, deniz kıyısı, çocuğun iyice oynayarak bütün enerjisini harcaması, öfke ve huysuzluk nöbeti geçirmeyecek kadar yorgun düşmesi için, deyim yerindeyse biçilmiş kaftandır.

Çocuğum genellikle iyi huylu bir çocukken, son günlerde öbür çocuklarla bir araya geldiğinde sık sık öfke nöbetleri geçiriyor. Neden acaba?

Çocuğun evde, alıştığı çevre içinde kendini güvende hissedeceği açıktır. Dıştan bakıldığında kendine güveninin ve bağımsızlık duygusunun gözle görülür biçimde artmasına karşın, hâlâ sizin desteğinize muhtaçtır. Her deneyim onun için yenidir ve bazen başka çocukların becerebildikleri şeyleri yapamayınca, umutsuzluğa, dolayısıyla da öfkeye kapılır. Bu, öğrenme sürecinin içinde yer alan bir olgudur ve yetenekleri arttıkça, kendisine güveni de artacak, öfke nöbetleri azalacaktır.

The post İki Yaşındaki Bebeğinize Destek Olun ? appeared first on Sağlık ♥ Hastalık.